( ගෑල්ලමයින්ට අතිවිශේෂ )උඹට ඔනේ නම් දරුව තනියෙං හදාගනිං , බැල්ලි!

      
                                     ජීවිතය ජීවත් කළයුතුය , ඒ හොද අනාගතයක් වෙනුවෙන් හෝ අතීතය සිහිකිරීමෙන් දුක් වීදීමට නොව ,ගෙවෙන්නාවූ මේ මොහොත තුළ  ජීවත්වන බව වටහා ගැනීම සදහාය .
                                            මේ ගෙවෙන්නේ අමුතුම කාළ වකවානුවක් බව මා අමුතුවේන විස්තර කළයුතු නැතැයි සිතමි . රට සමාජය වෙලාගත් අදුරු සෙවනැල්ලක ඇති බව වැටහෙන නමුත් කිසිවක් කර කියා ගත නොහැක , යන  අමිහිරි හැගීම විටින් විට සිතට වද දෙන්නේ යකඩ බරුවක් උගුරේ හිරවී ඇති විට දැනෙ‍න වේදනාවට සමාන වේදනාවක්ද සමගිනි . ‍ 
             මිනිසුන්ගේ හැගීම් වෙනස් වී ඇත්තේ අරුම පුදුම ලෙසිනි. ඒ වෙනස ගනු ලබන්නේ සාමාන්‍ය සමාජ සම්මතයන්ගෙන් ධණ ආකල්පයද නැතහොත් ඍණ  ආකල්පයදැයි සිතාගැනීම දුශ්කර වී ඇත්තේ මන්දැයි මටම නොවැටහේ . සාමාන්‍ය සමාජ සම්මතයෙන් පිටමන් වී අළුත් ලෝකයක් මගේ විදිහට දකින්නට වෑයම් දැරූ මා  විප්ලවය අගය කළ අයෙක්මි . වෙනස ඇතිවී ඇත , නමුත්  ඒ මා විසින් බලා පොරොත්තු වූ වෙනස නොවේ.
                   තිස් අවුරුද්දක් යුද්ධයෙන් බැට කෑ නමුදු මිනිසුන් චින්තනය අතින් ජීවත් වු‍ නිදහස්  කාළයක් විය , දැන් තත්වය එසේ  නොවනා බව හැගීමයි , සියල්ල උඩු යටිකුරුවී ඇත . ලගදී ලියවුන දරුවන් මරා දැමීමට අදාල ප්‍රභන්දමය කථාවක් නිසා ඒ කුරිරු යට ගියාව යලිත් මා දෑස් මානයේ ‍‍යේ ප්‍රකිනිර්මානය විය. මීට වසර කීපයකට පෙරාතුව මා කණ වැකුනු මේ සිදුවීම කිසුදු අයුරකින් ප්‍රභන්ධයක් නොවනා බව අවභෝධ කර ගැනීමට කථාව කියවන ඔබට  වැටහේදැයි නොදනිමි .කළ හැක්කේ කථා රසය එක් කරලීමෙහි ලා කිසිදු කොටසක් ඉවත් නොකල බවත් කිසිදු කොටසක් අළුතින් එක් නොකළබවත් පොරොන්දු වීම පමණී.  හැම කුණු ගොඩකටම ඔළුව දමන්නට බලා සිටින්නෙකු නොවන මා , මේවන් පාපතර  කථාවක්  සවන වැකීමට පාප කාරීයෙකු වූයේ කෙලස දැයි වටහා ගත නො‍හැකි මුත්, එතුලින් මා ජීවිතයේ වෙනත් මානයක් දුට බව නොපැකිලව පැවසිය හැක.
                                          සුපුරුදු පරිදි අමතර  පන්තියේ  අවසාන පේලිය පිරී තිබුනේ මා ඇතුළු මගේ මිතුරු කැළගෙනි . වෙනදා පන්තියේ පසුපස බැලීම තබා පසුපස දොරටුවෙන් පිටවීමත් කරුමයක් ලෙස දකින ඇයටද එදින උරුම වී තිබුනේ පසුපස පේලිය වීම දෛවයේ සරදමක්ම විය . එදින එසේ නොවුනා නම් ඇය කිසිදිනක මගේ මිතුරියක නොවනු ඇත , මේ කථාව කිසිදා ඔබ හමුවේ තැබීමට සිදු නොවනු ඇත . එදින ඇරඹි පළමු හා අවසන් පේලි අතර මිත්‍රත්වය වසර දෙකක් පමණ යන තෙක් එලෙසින්ම විය . මිත්‍රත්වයේ බැමි බිද දමා එතනින් එහා ‍යන්නට අප දෙදෙනාගේන් කිසිවෙකුත් තැත් දැරුවේ නැත . ප්‍රේමය , ජීවිතයේ පළමු වරට පවුලෙන් පිටස්තර ස්ත්‍රියකට ආලය කරන්නට වීමි , නමුත් එය ඒක පාර්ශීය විය . ඇයද මා පිළිඹද යම් ඇල්මකින් කටයුතු කරන්නට අරඹා කාළයක් ගෙවී‍ගොස් ඇතත් ඇය වෙනුවෙන් මා හද තුල  වෙන්කළ ඉඩ පිළිඹදව ඇයට පවසන්නට අපොහොසත් වීමි. සියල්ල  අවසාන        ( ඇත්තෙන්ම එය ආරම්භයක්ම පමණක් විය ) වුයේ මා බලා සිටියදී, ඇය , වසර හයක් පමණ වැඩිමහල් ලුතිනන් වරයෙකුට ඇගේ අයිතිය පවරා දීමෙනි . ආදරය වෙනුවෙන් මා  ජීවිතයේ  පළමු කදුල එය විය . නිහඩව ගෙවී ගිය තවත් වසරකි . මෙවර මා ඇය දුටුවේ මාස හය කට පමණ පසුවය . ඒ  ඇයත් මාත් හමුවූ  ඒ අමතර පන්තියේම ගුරු කාමරය තුලදීය. ප්‍රේමය සිතින් වියකී හමාර නමුත් ඇය පිලිඹද මා තුළ වූ උනන්දුව එලෙසමය , ගුරු කාමරයේ කවුලුව වෙත ගොස් ඇතුලත කථාවට කන් යොමා සිටීමට මා පෙළඹවූයේ  ඒ උනන්දුවම වන්නට ඇත . මා සිතූ පරිදිමය, ඇය පැමින ඇත්තේ යලිත් වරක් පන්ති පැමිනීමට ගුරු අවසරය පැතීමටය.

" කොච්චර කාළයක් ආවෙ නැද්ද ?"
" මාස 8ක් විතර සර් "
" මොනව !!!!!!! අට මාසයක් ..... මේක මොකක් කියලද හිතාගෙන් ඉන්නේ !!!! ඔනේ වෙනකොට එන්න.......... ඇති , කම්මලි  හිතෙන කොට නවත්තලා දාලා ආයේත් අවුරුද්දකට විතර පස්සේ ඇවිත් හිටපු පන්තියටම එන්න අහන්න .......  අළුතෙන් පටන් ගන්න එකකට එනව " 
              ඇතුලේ සිටින්නේ මා දන්නා , වරක් සිතින් පෙම් බැදි ඇයම නම් , ඇය සිටින්නේ දැන් රතුව දෑසින් ‍පොත් මිටිය තුරුලුකරගෙනය . නමුත් ගුරුතුමා ක‍වරෙක්දැයි මා හොදින් දන්නෙමි . කදුලු වලව සමාවක් නැත . (ඔහු මට හමුවූ ආදරනීයම හා කිසිවෙකුටත් බිද හෙලිය නොහැකි පෞර්ශයකින් හෙබි ගුරුවරුන්ගෙන් අයෙකි . )

" සමාවෙන්න සර් !!! එත් මං හිතුවේ සර් වත් මාව තේරුම් ගනීවී කියලා "
                    සිතූ දේ 100% නිවැරදිය . ඇගේ ස්වරය බිදී ඇත.ඇය මෙලෙස හඩමින්  කියන්නට යන කථාව කුමක් දැයි මා තුල කුතුහලයක් ඇතිවීම ස්වභාවික යැයි සිතමි . ඒ කුතුහලය විසින් මා තවදුරටත් කවුලුව අසල රදවා තැබීය .
"මොකද වුනේ ?" ගුරුතුමා චවනයේ පරිසමාප්ත  අර්ථයෙන්ම ගුරුවරයෙකු බව මා කිවූයේ මේ නිසාය . ඔහු තම ශිෂ්‍යාව නොසලකා හැරියේ නැත .
"මං  විනාස වුනා සර් , ඒ විතරක් නෙවෙයි තවත් ජීවිතයක් විනාස කළා .. ඒ වැරද්ද කවදාවත් හදන්න බෑ " මද නිහැඩියාවක්.
" අවුරුද්දකට විතර ඉස්සල්ල මං හමුදාවේ ලුතිනන් කෙනෙක් එක්ක යාළුවුනා සර් , එයා හරිම ලස්සනයි , ඒ විතරක් නෙවෙයි   හොදටම සල්ලි තිබුනා ,  ‍කෙල්ලෙක් විදිහට මං කොල්ලෙකුගෙන් බලා පොරොත්තු ‍වුන හැම දෙයක්ම තිබුන කියලයි එයාව දැක්කහම මට හිතුනේ. අපි හරිම ආදරෙන් හිටියේ ,
                              ටිකක් විතර බයෙන් බයෙන් තමයි මං එයාට කැමතී කව්වේ .ඒත් මට සලකපු විදිහට ඒ බය නැතිවෙන්න,මෙච්චර කාළයක් මගේ ලග තිබුන ලැජ්ජා බයත් එක්කම , හුගක් කල් ගියේ නෑ .......සර් මට සමාවෙන්න ඔනේ  මං මේ පන්තියට එනව කියල ගෙදරට බොරු කියල තමයි එයත් එක්ක හෝටල් ගානේ ගියේ. අවුරුදු ගානක් පරිස්සම් කරපු මගේ පිරිසිදු කම එයා බලෙන් ගත්ත කියල මං බොරු කියන්නේ නෑ , මං ඒක කලේ කැමත්තෙන්මයි .
                                   මගේ අම්ම විතරයි සර් ඉන්නේ,තාත්ත නෑ  අනික ඒ වෙනකන් මං කවදාවත් ගෙදරට බොරු කරල නෑ , අම්ම ඒ විස්වාසෙට මං යන එන තැන් වැඩිය විපරම් කරන්න ගියෙත් නෑ .
                                   මාස තුනක් විතර යනකොට මාව ප්‍රෙග්නට් වුනා සර් ....... .මං ඔලෙවල් කරන්නත් ඔනේ ඒ අවුරුද්දේ නිසා , එතකොටනං මං හෑහෙන් බය වුනා . ‍කොහොමද සර් මං මගේ අම්මට කියන්නේ ඔලෙවල් වලටත් කලින්ම තමන්ගේ දුව අම්ම කෙනෙක් වෙන්න යනව කියල.  ඉතින් මං එයාව හම්බ වෙලා කිව්ව වෙලා තියෙන දේ . එයා කිව්වේ  බය වෙන්න එපා මං ඔයාව බදිනවනේ එනිසා ඔහොම ඉන්න කියල . 
            ඒත් එදායින පස්සේ කවදාවත් මට ඒ ආදරේ කරපු මහත්තයාව දකින්න හම්බවුනේ නෑ ඒ වෙනුවට හිටියේ හැම වචනෙකින්ම මාව රිද්දන, මං මව වල් කෙල්ලෙක් කියල හිතෙන්න අරින දරුණු  සතෙක් සර් .උඹට ඔනේ නම් දරුව තනියෙං හදාගනිං , බැල්ලි! කියල බැනපු වාර අනන්තයි , එයාට ඔනේ කලේ දරුවව නැති කරන්න . මේ වෙනකොට අපේ අම්මත් දැනගෙන හිටියේ ඒත් කරන්න දෙයක් තිබුනේ නෑ  , අපි නිකම්ම නිකම් මිනිස්සු , ඒත් එයා හමුදාවේ . 
                                             අන්තිමට බඩ හොදටම පේන්න ගත්තු නිසා මං ඉස්කෝලේ යන එක නැවත්තුවා . මේ මිනිහ මාව බදින බව කිව්වට තවම කිසිම දෙයක් කලේ නෑ ඒ වෙනුවෙන්  .ඒ නිසා මං එක දවසක් එයාගේ ගෙදරට ගිහිල්ලා කෑගැහුව මාව බැන්දේ නැත්තං මං පොලීසි යනව කියල . ඒ පාර නං ටිකක් විතර බයවුනා .  හෙට එන්න කිව්ව බදිමු කියලා .රෙජිස්ටාර්ව අහවල් ලිපිනය තියෙන ගෙදරට ගෙනත් තියන්නං හවස පහට එහාට එන්න කිව්ව . ඔය වෙනකොට මගේ බඩට මාස හතයි සර් අහල පහල හැමොම අපේ පවුලම කොන් කරල තිබුනේ මගේ දරුව නිසා . මේ හැම දේටම විසදුම තමයි මාව  බාගෙට කෑවත් කමක් නෑ මේ මිනිහව බදින එක , එහෙම නැතුව මේ කැමත්තෙන් බදින්න ගියා නෙවෙයි .
                එදා හැන්දෑවේ මං ඒ එඩ්‍රස් එක තිබුන ගෙදරට ගියා .... එත් හිටපු රෙජිස්ටාරයෙක් නෑ . තවත් හමුදා කාරයෝ විස්සක් විතර හි‍ටයා . හැමෝම බීලා , තවත් බිබී හිටියේ . උන් මාව වටකරගෙන මට කුනුහරපෙන් බැන්නා . පස්සේ ලුතිනන් මට කිව්ව සැටිය උඩ ඉදන් බිමට පැනපන් එනකොට දරුව නැතිවෙයි කියල . උන් මාව බලෙන් සැටියට නග්ගලා තල්ලු කලා ඒත් උන්ට ඔන දේ උනේ නෑ . මේ හැම දෙයක්ම දිහා ගෙදර කොනක ඉදන් ‍කෙනෙක් බලාගෙන හිටිය ඒයත් හමුදාවෙම තමයි ඒත් බීලා හිටියේ නෑ , සැටියේ දාගෙන වද දුන්නට පස්සේ උන්ට ඔනෙ වුනා මගෙත් එක්ක බුදිය ගන්න , හත් මාසෙක දරුවෙක් එක්ක ඉන්න මාව මැරෙයි මෙච්චර ගානක් මට එහෙම කලොත් කියල මං ලුතිනන් ලග දන ගහල කිව්වට වැඩක් උනේ නෑ සර් .......... උන් මාව උඩ තට්ටුවට අරන් යන්න හැදුව . මං බේරෙන්න දැගලුව , අන්තිමට අර මං කලින් කියපු පැත්තකට වෙලා හිටපු කොල්ල ඇවිත් මුලින්ම මගෙත් එක්ක බුදියන්නේ ඌ කියල බලෙන්ම උඩට ඇදන්ගියා. අනිත් උන් පහල ඉදන් හූ කිව්ව . කාමරේට දාලා දොර වැහුව බේරෙන්න විදියක් නෑ සර් එකම එක ජනේලෙයයි තිබුනේ ......

" නිශා නංගි මේ මම ......අදුරන්නේ නැද්ද ..... මං දනුශ්ක "
                                  මාව හිරි වැටිල ගියා සර් , මෙච්චර වෙලා මං මාව උඩට ඇදන් ආපු කොල්ලගේ මූන දැක්කේ නෑ එයා දනුශ්ක කිව්හමයි මං ඔළුව ඉස්සුවේ . දනුශ්ක කියන්නේ අපේ දහම් පාසලේ හිටපු ප්‍රධාන ශිෂ්‍ය නායකයෙක් අවුරුද්දකට විතර කලින් තමයි හමුදාවට ආවේ .

" මොනවද නංගි මේ කරගත්තේ........ ආහ් ... "
ඒකට දෙන්න උත්තරයක් මගේ ගාව තිබුනේ නෑ සර් .......... එයා ජනේලේ ගාවට ගිහින් මට කථා කරල කිව්ව දැන් මං ජනෙලෙන් පනින්න ඔනේ  එයා වටෙන් ඇවිත් මාව ගන්නව කියල .

" මෙතනි පැන්නොත් මාව මැරෙයි අයියේ "
"කරන්න දෙයක් නෑ !!!!මැරුනට කමක් නෑ ... මුං තිහ හතලිහකින් දූශනය වෙනව‍ට වඩා ඒක සැපයි "
                    
මං පැන්න සර් ........ ඇග ඇතුලේ තිබුන කළලයට මොනවද වෙනව දැනුන ඔළුව වැදිලා තුවාල වෙලා විතරක් නෙවෙයි බඩ රිදෙනව වෙව්ල වෙව්ල ...සිහියක් තිබ්නේනෑ සර් ....... මං පැනල ගියා , ගිහින් අල්ලන් එන්ව කියල දර්ශන අයියත් එලියට ඇවිත් තිබුනා .මාව බයිසිකලයක දාගෙන කළුබෝවිල  ඉස්පිරිතාලෙට ඇවිත් තිබුනා . 

දොස්තර මහත්තයා ලගදි ඒ අයිය කියපු වචන ටික මට කවදාවත් අමතක වෙන්නේ නෑ සර් .
"ඩොක්ටර් , මගේ අතින් මේ  නිශා නංගිට වැරද්දක් වුනා ....... මං නිසා එයා ප්‍රෙග්නටි වුනා , එයාව කසාද බදින්න මං දැන් වුනත් ලෑස්තී . අනේ සර් මට කෙල්ලව බේරලා දෙන්න ."
 " කොහොමද මෙහෙම ඩැමේජ් එකක් වුනේ !"
" බයිසිකලෙන් වැටුනා "
                    ඊට පස්සේ  තමයි ඉස්පිරිතාලෙන් මට බබාව ලැබෙන්න ඉන්ජක්ශන් ගැහුවේ , ඉපදෙනකොටම පොඩ්ඩ නැතිවෙලා . වෙච්ච දෙවල හැටියට ජීවත් වෙලා හිටියනං තමයි පුදුමේ . මං මගේ පොඩ්ඩව  දැක්ක සර් ...... එයා පුතෙක් "

ඉන් එහාට ඒ සංවාදයට සවන්දීමට මාතුල කිසිදු උවමනාවක් නොවූයේ , ඇගේ ජීවිතයේ සියලු කරදරවලට මුල මා යැයි සිතුවිල්ලක් ජනනය වු නියාවෙනි .එදා මා නොපැකිලව ආදරය ප්‍රකාශ කලේනම් මේ කිසිවක් නොවන්නට ඉඩතිබිනි . ඇය මා , ඇගේ ආදරවන්තයා ලෙස පිලිනොගැනීමට ඉඩ තිබුනද මා උත්සහා කළ යුතුව තිබුනි...... මරණ මොහොත දක්වා මේ සිද්දිය අමතක කිරීමට මාහට නොහැකි වනු ඇත්තේ මේ නිසාමය.