හිගනකම

ජීවිතේ මහ පුදුම දෙයක් බං . වෙලවෙකට සුන්දරයි කියල හිතෙනව තමයි ඒත් මටනම් වැඩි පරම හිතෙන්නේ මහා කාළකන්නී කියල. ඒ මම ජීවිතේ දකින හැටිද නැත්තං ජීවත් වෙන හැටි නිසාද කියන එක මේ අවුරුදු 21ටම තේරුනේ නෑ .කැමති විදිහටම හැමදේම වෙන්නේ  නෑ තමයි , ඒත් කැමත් විදියට කිසිම දෙයක් නොවුනහම දැනෙන්නේ කොහොමද කියල මම උඹලට අමුතුවෙන් කියල ාදන්න ඕන නෑනේ .
                                             මම ඇවිල්ල හෙනම දතක් කියල මාව දන්න කියනඑවුන් හිතාගෙන හාටියට මොකද , මං තරං හිගන්නෙක් තවත් නැකුව ඇති . ලෙසටද තියෙන ඩෙනිමක් ටීෂර්ට් එකක්  ඇදල පාට පාට කැන්වස් දාගෙන , සන්ග්ලාස් දාගෙන කොන්ඩෙ ජෙල් කරගෙන , අයිෆෝන් එකක් ඇරගෙන කවදාවත් උන් එක්ක ෆන් ගන්න ගියපු නැති මගේ ගැන උන් එහෙම හිතන්නේ ඇයි කියල මම දන්නෑ , ඇරත් මට ඒ විදිහට යන්නත් බෑ මොකද ඔය කියපු දේවල් එකක් වත් මට නෑ බං . මී‍ට අවුරැදු දෙකකට විතර උඩදි රුපියල් 1500 කට ගත්තු චයිනීස් ෆෝන් එකකුයි 1000කට විතර ගත්තු ඩෙක් ශුස් දෙකකුයි නම් තියෙනව. 
                                     මට මගේ ගැන හෙන දුකයි බං එකට හිටපු එවුන් හැම එකාම තවම ඉගෙන ගද්දි මම විතරක් මහ රෑ 10 වෙනකං රස්සාවක් කරල අතේ ඇගිලිගානටත් අ‍ඩු දාහේ කොළ ගානක් අතට ගන්නව .ජොබ් එකට ඇදගෙන යන කලිසම් ‍තුනකුයි ශර්ට් හතරකුයි ඇරුනාම මට තියෙන්නේ ඩෙනිම් දෙකකුයි , පොකට් කළිසම් එකකුයි එකම එක ටීෂර්ට් එකකුයි විතරයි බං. ඩෙනිම් දෙකෙත් කකුලේ විළුඹ තියෙන හරියේ ඉරිල, 
ටීෂර්ට් එකේ පාට ගිහිල්ල , පාරේ යනකොට මිනිස්සු හිනා වෙනව , උන් හිනා වෙන්නේ මගේ දුප්පත් කමට කියල තේරෙනකොට උගුරේ යකඩයක් හිරවෙනව වගේ .පාරෙ යනකොට ඇස් දෙකට කදුළු පිරිල එන වාර ගාන අනන්තයි .
                                  කොතන හරි මට වැරදුනා ඒත් ඒ කොතනද . කම්පියුටරේම එල්ලිලා ඉන්නේ නැතිව පොඩ්ඩක් යාළුවෙත් එක්ක ඇවිදලා එන්න කියල අම්ම කිව්වට ‍, කො අම්මේ යාළුවෝ . උන් උන්ගේ  ලෝක වල , කවුද කැමති මගේ නැත්බැරි ජීවිතේට එන්න , මම කථා කලාට උන් කොහෙවත් යහන්න එන්නේ නෑ . එතකොට අම්බානක මල පැනගෙන තොපිත් කථා කරපියව් කො ! මම එන්නෙත් නෑ කියල කිව්වට . මම  උන් කථා කරපු ගමන් , තියෙන එකම ටීෂර්ට් එකයි‍ අමාරුවෙන් හරි ඩෙනිමකුයි ඇදගෙන මම  යනව බං. උනුත් මගේ අසරණකමෙන් ප්‍රයෝජනේ ගන්නව.  දැන් කවුරුත් හිතන්න එපා මම මහ පීචං වෙච්ච ඩයල් එකක් කියල.
                                 කොහේ හරි යන්න කථා කළා‍ම මුලින්ම එතැන්ට යන්නේ මම , පැයක් විතර අව්වේ කට්ට කෑවම තමයි අනිත් උන් එන්නේ.ඒ එන්නෙත් තනියෙන් නෙවෙයි බං කෙල්ලෙකුත් එක්ක . මට ඉතිං ගහකින් කපාගෙන තමයි කෑල්ලක් අරන් යන්න වෙන්නේ .

" දිනෙල්කයෝ , වරෙන් බං අද සෙට් වෙමු , ............. අපේ ඔක්කෝම එවුන් එනව  " 

                  ( ඔය කොළ පාට ටී ශර්ට් එකක් ඇදන් ඉන්නේ මං )

එතකොට මමත් යනව තමයි , ඒත් දැන් ඒක මම කළින් හිටපු සෙට් එක නෙවෙයි  , සෙට් එක ඇතුලේ මම තනිවෙලා . උන්සේරම කිරිල්ලියොත් එක්ක ඇවිත් දෙන්න දෙන්න යනව , කවදාවත් කාගෙවත් නිදහසට බාද කරන්න අකමැති නිසා මම ඔහේ උඩ බලාගෙන පස්සෙන් යනව . 

තවත් ලියන්න පුළුවන් බං ඒත් මෙචුචර වෙලා බර වෙලා තිබ්බ ඇස්දෙකට දැන් හොදටම අමාරුයි . අඩන්න ඔන උනත් බෑ , අම්මට ඇහුනොත් එයත් අඩයි බං . ඒ නිසා ලියන එක නවත්තන්න වෙලාව හරි . 

දැන් උඹල මගේ බ්ලොග් එක කි‍යවන එක නවත්තයිද දන්නෑ " මේක මේ කොහෙද යන නිකමෙක් ලියන එකක් කියල "  , අපේ රටේ මිනිස්සු ගොඩක් එහෙමයිනේ බං . අමාරුවෙන් වේල කන එකාගේ ගෙදරමනේ බිදින්න හදන්නේ . 
කමක්නෑ බං මම තරහ නෑ ඕන නම්  නතර කරපන් . මට නැති වෙන්න දෙයක් නෑ බං ................ කවදාවත් තිබුනෙත් නෑ .......




ප.ලි -      මට නැති වෙන්න දෙයක් නෑ බං ................ කවදාවත් තිබුනෙත් නෑ ....... ඉස්සරහටත් එහෙමම වෙයිද !!!!!!! නෑ මම එහෙම වෙන්න ඉඩ ති‍යන්නෙ නෑ