විප්ලව වාදියෙකුගේ ආදරය - තෙවන දිගහැරුම ( රන්තැටිය පිරිවෙනට )

කලින් කොටස් බැලුවේ නැද්ද -

විප්ලව වාදියෙකුගේ ආදරය - පලමු  දිගහැරුම 

විප්ලව වාදියෙකුගේ ආදරය - දෙවන  දිගහැරුම 


තෙවන දිගහැරුම

දෙන්නෙක් දෙපැත්තෙන් උස්සගෙන යන තාත්තව  දැකලා උහුලං ඉන්න පුලුවන්  මොන පුතාටද ! උපන් දවසේ ඉදලා අද වෙනකං මේ තත්වෙට ගේන්න තාත්තා මොන තරං මහන්සි උනාද . වේලක් ඇර වේලක් හරි කනන්න දුන්නා , ගමටම ණය වෙලාහරි  ඉස්කෝලේ ඇරියා . 
                               කුඹුරේ වී ටික ඉවර වුන කාලෙට මංඤ්ඤෝක්කා  ලුණුත් එක්ක කන්න වෙන එක අවුරුද්දේ එක කාලෙකදි  කොහොමටත් වෙන දෙයක් . ඒ කාලෙදී දවස් දෙක තුන තාත්තා වතුරයි තේ කහට කෝප්පෙකුයි බීලා හිටපු වෙලා තිබුනද  , ආදරේ මහ ලොකුවට පෙන්නුවේ නෑ තමයි දෙයියනේ , ඒ උනාට ඒ පපුව ඇතුලේ තිබුන ලෙංගතුකම මහමෙරක් වගේ . 
                               මතකද පොඩිකාලේ ,‍වෙසක් පෝයට ලෝකානන්ද පන්සලට ගියාම පලාතටම තිබුන එකම  බල්බ් එකේ ස්වීච් එක දාන්න දෙන එක . හැම එකාම සත පනහ ගානේ දීලා තිබුන එකම බල්බ් එකේ ස්විච් එක දානවා දැකපු දවසේ  අතේ තිබුන එකම රුපියලෙන් අපි දෙන්නෙකුට ඒ ස්විච් එක දාලා බලන්න දීපු විදිහ . අපේ අතින් බල්බ් එක පත්තු වෙද්දි තාත්තගේ මූණ ඊටත් වඩා දිලිසුන විදිහ .
                                                     මතකයි ‍තාත්තේ!!! පොඩිකාලෙ , පොඩිම කාලේ ...... ඉස්කෝලේ ඇරිලා ගේට්ටුව ගාවට එන අයිස්ක්‍රීම් කාරයා ගාවට වෙලා අයිස් ක්‍රීමක් ගන්න සත දහයක් නැතුව  මං අඩනකොට තාත්තගේ ඇස්වලටත් කඳුලු පිරින හැටි .
" අඩන්නනැතුව හිටිං කොල්ලෝ උඹට කවද හරි ‍අයිස් ක්‍රිරිං ලොරියක් අරන් දෙනවා " කියලා මාව නලවපු හැටි . 
                                      තාත්ත වින්දේ දුක විතරයි , සතුටකියන දේ  යන්තංවත් විදින්න  බැරි  උනා , සන්තෝසෙන් හිටියනං හිටියේ  රා ඩිංගක්  තොල ගාගෙන සුරුට්ටුවක් උරපු වෙලාවල විතරයි . දඹදිව යන්න මගේ රත්තරං තාත්තා මොන තරං ආ‍සාවෙන් හිටියද , කැලනි පන්සලට තව පාරක් යන්න , අටමස්ථානේ වඳින්න , නාගදීපේ යන්න ........ කොළඹ කොටුවේ යන්න , අපේ පැලට ලයිට් ගන්න ......... මං කලිසං ඇදලා රස්සාවක් කරනවා බලන්න .......  නැගිටින්න තාත්තේ , දෙයියන්ගේ නාමෙට නැගිටින් .
                                  කරන්න බැරි උන දේවල් තව ගොඩක් තියෙනවා අනික අම්මා තනි කරලා යන්න එපා තාත්තේ , එයා පවු ,  හිත හදාගෙන හිටියේ තාත්තා කෙලින් නිසා . පියල්ගේ ඇස් දෙකෙන් කදුලු වැටෙන්නේ මොසම් කාලෙට කදුකරේට වැටෙන වැස්ස  වගේ .
                                         තමන් මොන විදිහට ගිහින් පාං වෑන් එකට කථා කලාද කියලා පියල්ට මතක නෑ ........ එත් පැය භාගයක් වගේ වෙලාවකින්  කුරුදුවත්තට ඇවිත්   පුලුවං තරං ඉක්මනට තාත්තව ඉස්පිරිතාලෙට ඇතුල් කලා . වෙන්නේ මොනවද කරන්න ඕනේ  මොනවද කියලා පියල්ට තේරුමක් නෑ , කොට බංකුවක් උඩට වෙලා වාඩිවෙලා අඩන අම්මව තුරුල් කරං හිටියා හැරෙන්න කර කියා ගන්න  දෙයක් ඉතුරු වෙලා නෑ . අයියලා දෙන්න දොස්තර ගාව .
                             ඉස්පිරිතාලේ කොරිඩෝවේ කැඩුන සිමෙන්ති පොලව ඇඟිල්ලකින් පහුරුගගා බඩගින්නෙම  පැය ගානක් ගිහින් . ඈත කොරිඩෝවේ කොණකින් දොස්තර මහත්තයා මතුවුනේ ‍කළුම කළුපාට වලාකුලකින් මූණ වහ‍ගෙන , කොහේදෝ ඇතක ඉදන් සොඳරි කෑගහනව ඇහුන අම්මා බය වෙලා වගේ ඔළුව ඉස්සුවේ සොඳරිගේ සද්දෙත් එක්ක ගේන පණිවිඩේ මොන වගේ එකක් ද කියන එක  අනුමාන කරන්න තිබුන බය ඇස්දෙකෙන් බේරෙද්දී.
" පුතාලායි මේ අම්මයි අපිට සමා වෙන්න ඕනේ ............... අපිට සියදෝරිස් අප්පුව බේරගන්න බැරි උනා " 
                                 මුලු ඉස්පිරිතාලෙම දෙදරලා යන තරං හයියෙන් අඩන්න පටන් ගත්තු අම්මගේ සද්දේ පියල්ට ඇහුනේ නෑ . ඈත ඉදන් කෑගහපු සොඳරි ළඟට ඇවිත් කෑගහන්න පටන්  ගන්න සද්දේ ඇහෙන්නේ නෑ , මුලු ලෝකෙම හිස් වෙලා ගියා ............... වතුර වීදුරුවක් වත් පොවන් කලින් තාත්තා ලෝකේ දාලා ගියා නේද කියන සිතුවිල්ල විතරක් හිතේ තෙරපෙනවා . 
                                 තමන් උසස් පෙලට  ඉස්කෝලෙ යන්න ගත්තු දා ඉදන් තාත්තා  උඩහ කඩේ වත්තෙත් වැඩ කරන්න ගත්තේ ලාවට ලාවට තිබුන පපුවේ අමාරුව සලකන්නේ නැතුවයි . ඒ සල්ලි හෙව්වේ මං වෙනුවෙන් , තාත්තා මැරුනේ ........ මං හින්දාද !!!!!!  අයියලා දෙන්නා අම්ම සනසන අතරේ ඉස්පිරිතාලේ ඉස්සරහා තිබුන ඇහැල ගහට බර වෙවච්ච පියල්ට ඇස්වලින් උතුරන ලුණු රස කඳුලු නවත්තන්න පුලුවන් උනේ නෑ , නවත්තන්න ඕනේ උනෙත් නෑ .
                          හැමදාම අඩලා පුරුදු උනාට අද එන කඳුලු එන්නේ ඇට මස් ලේ නහර හැම එකක්ම උණු කරගෙන , ඇවිදින්න කකුල්වලට පණ නැති කරගෙන .
                        මරණයට හේතුව හදිසි හෘදයා බාදයක් ලු .......... දොස්තර මහත්තයා කිව්වේ එහෙමයි , ඔවු ඉතින් එයා දන්නේ අන්තිම ටික විතරයිනේ ...... ඔය හදවත මොනතරං දුක් වින්දද කියලා එයා දන්නේ නෑනේ ...... නෑ ..... හදිසි එකක් නෙවෙයි ..... කාලයක් තිස්සේ හැදෙන්න තිබුන එකක් .

************************************************************************************************************

" තාත්ත‍ගෙ මළ ගේ ඉවර වෙලා දැන් සති දෙකකුත් කිට්ටුයි නෙද බං " තිලක් , පියල්ට කිට්ටු වෙලා ඇහුවේ ගෙවල් පහල ඔය ගාව තිබුන ගල් තලාවට වෙලා ගලාගෙන යන වතුර දිහා කිසිම හැඟීමක් නැතුව බලාගෙන ඉන්න අතරෙයි .
" ඉස්කෝලේ එන්න කාලේ හරි නේද ? "
" දන්නේ නැ බං !!!! "
" දුකයි තමයි බං !!! තාත්තාට උඹව යවන්න ඔනේ ‍වුන තැනක් තිබුනා එතෙ‍න්ට යන්න නං උඹට දුක අමතක කරලා වැඩ කරන්න වෙනවා ."
" ඉස්කෝලෙ යන්න හිතක් නෑ බං " 
" එහෙම කියලා බෑනේ "
" උඹට තේරෙන්නේ නෑ !!!! උඹනං ඉස්කෝලේ වැට මානේ .......... මං ...... මාසෙකට තිස් හතරක් දීගෙන සීසන් එකෙං එන්න ඔනේ .. කෝ බං සල්ලි , අම්මා තේ වත්තේ වැඩකරලයි අයියලා කුඹුරු කරලයි ගන්න සල්ලි එකතු කලත් විසි පහකට වඩා එන්නේ නෑ . බස් එකට විතරස බං , පොත් , ඇඳුම් , සපත්තු තව තව ඒවා ........ කොහොමද බං මං ඉස්කෝලේ එන්නේ . මං ඉගනගෙන ඉවරයි තිලක්  ."
                                       කියන්න දේවල් ගොඩක් හිතට ආවත් පියල්ගේ ගැටලුව ඒ එකකින්වත් විසඳන්න බැරි බව තිලක්ට තේරුනා . ඉදන් හිටපු තැන තිබුන සුදු  වැලි ගොඩ අස්සට අත දාලා අහුවුන ගල් කැටයක් අරන් ඔය මැදට වීසී කලේ යාළුවා වෙනුවෙන් හිතට ආපු අවංක දුක නැති කරගන්න වෙන විදිහක් දැක්කේ නැති නිසා.
" දිනූ ඇවිත් හිටියා මලගෙදර ........!!!!! උඹ කථා කලාද ?  " 
" හ්ම් ......... වචන දෙකතුනක් "
" කෙල්ල දවස් හතර පහක්ම ආවා ......... තාත්තා දිහා බලාගෙන ඇස් රතු කරං ඉන්නවා  දෙතුන් පාරක්ම මං දැක්කා , නොකිව්වට ඒකි උඹට ආදරෙයි බං , කෙල්ල වෙනුවෙන් වත් කොහොම හරි ට්‍රයි කරපං ඒ ලෙවල් ගොඩ දාන්න .......... ඊට පස්සේ ගොඩමනේ බං "
" මං වගේ  හිඟන්නෙක් බදීද බං ඒ කෙල්ල , ඒකි කෝටිපති නෙවෙයි  තමයි , මගේ ජාතියේම තමයි , ඒත් ජීවිතේ තැනකට එන්න බැරි නං මං කවදාවත් කසාද බදින්නේ නෑ , ගෑනියෙකුයි පිරිමියෙකුයි  දෙන්නෙක් දුක් විදිනකොට පිරිමියාට දැනෙන දුක වැඩී බං ...... මොනව උනත් අර විදවන්නේ තමං වෙනුවෙන් හැම දේම දාලා ආපු ගෑනි නේද කියලා හිතෙනව....... "
........... තිලක්ට එක දෙයක් තේරුනා ......... මොන දේ කියලා උනත් පියල්ගේ හිත වෙනස් කරන එක අමාරුයි කියලා .වෙනස් කලත් පියල්ට ඉස්කෝලෙ එන්න තියෙන මූලික අවශ්‍යතාවත් නෑ කියලා .  
අතමැත්තෙන් හරි කැමත්තෙන් හරි පියල්ට උනේ රුපියල් තිස් හතරක් නිසා පාසල් ජීවිතේට තිත තියන්න .
******************************************************

" පියල් පුතේ ............... දැන් මොනවයි කරන්න හිතාගෙන ඉන්නේ " ලොකානන්ද පන්සලේ ලොකු හාමුදුරුවෝ පියල්ගෙන් ඇහුවේ තාත්තගේ මරණින් මාසෙකට විතර පස්සේ .
" දන්නේ නෑ හාමුදුරුවනේ .......... සිතා ගන්න බෑ ..... අයියලාට උදව් කරගෙන ඉන්නයි බැලුවේ "
"  මොඩයෙක් වෙන්න එපා බොල ......... උඹ හොඳට ඉගෙන ගන්න පුලුවන් එකා " 
" ඒත් හාමු......... "
" එත් කථා වැඩක් නෑ ......... මං සුමනා හාමිට කථා කරන්නංකෝ උඹට කුරුවල් කරන එක නවත්තපං කියලා කියන්න "
" එහෙම එකක්  අම්මට කිව්වොත් තවත් අඬයි හාමුදුරුවනේ ......... ඉස්කෝලේ යන්න බැරි ඇයි කියලා ඔබ වහන්සේට තේරෙනවනේ "
" හම්............................ " හාමුදුරුවෝ ටිකක් වෙලා කල්පනා කලේ අත්දෙක පිටිපස්සට බැඳගෙන කාලෙකින් හුණු පිරයම් කරන්න බැරි වුන පන්සලේ ඝාණ්ඨාර කුලුන දිහා බලන ගමන් .
" උඹ ඉගෙන ගන්න ආසද,............. " පියල්ගේ ඇස් දෙක ඉබේම නැවතුනේ  බුදුගේ ඇතුලෙ ඉදන් ශාන්ත විදිහේ මද සිනාවකින් තමන්  දිහා බලන් ඉන්න පිලිම වහන්සේ ගාව .  ඒ දිහා බලාගෙන පියල්ට බොරු කියන්න බෑ .
" එහෙමයි "
" හ්ම් ............. එහෙනං පිලියමක් තියෙයි !!!!!! හැබැයි උඹට ඉගෙන ගන්න පාර වෙනස් කරන්න වෙනවා "
" ඒ කියන්නේ හාමුදුරුවනේ " පියල් ඇහුවේ හාමුදුරුවන්ගේ කථාව නිසා බලාපොරොත්තු පොදි බැඳගත්තු හිත තැලෙයිද කියන බයත් එක්කයි  .
" උඹට දොස්තර කෙනෙක් වෙන්න වෙන්නේ නෑ ........... මොකද මං උඹව යවන්නේ ගම්පොල රන්තැටිය පිරිවෙනට ...... එතන උඹලට උගන්නන්නේ කලා විශයන් විතරයි කොල්ලෝ . දොස්තර හීනේ අහක් කරගෙන පුලුවන් විදිහකට ඉස්සරහට පලයං ......... දිසාපති කෙනෙක් වෙලා මේ ගමට එන්න පුලුවං වෙයි උඹට හරියට වැඩ කරගත්තොත් "
                                                 එල්ලෙන්න වැලක් නැතුව හිටපු පියල්ට මොන දොස්තර හීනද කියලා හිතුනා . කොහොම හරි උපාධිය කරගත්තෝත් පවුල විදින මේ නරා දුක නැති කරගන්න පුලුවන් වෙයි නෙද් කියලාහිතුනා  ! ඒත් . පියල් ගියොත් අම්මලා තනියෙං . පිරිවෙනේ ඉගෙන ගන්න වෙන්නේ නැවතිලා නිසා හරි අමාරුවෙයි ගෙදර ඇවිත් යන එක .
" දියුනු වෙන්න නං ගෙදරින් යන්නම ඔනේ පුතා ........... උඹ නෑ කියලා ගෙදර මිනිස්සු මැරෙන්නේ නෑ! හිටියා වගේ ඉදී ........ ගිහින් ලෑස්ති වෙයං අම්මටත් කියලා . මං උඹව හෙට පිටත් කරනවා . කල් ඇරලා බෑ , ලියුමකුත් එක්ක දායක මහත්තයෙක්ගේ වාහනේ පිටත් කරලා අරින්නං . උදේ හතට වරෙං , එච්චරයි . "
" හෙට ...........!!!!!!!! " පියල් මෙච්චර ඉක්මනින් වැඩේ වෙයිකියලා හිතුවේ නෑ .....
" ඔවු හෙට තමයි ...... උඹ ආවෙ නැත්තං දිගටම පන්සල් නෑවිත් හිටපං පුතා " හාමුදුරුවෝ ආවාසෙට ගොඩවුනේ එහෙම කියාගෙනම පියල්ට උත්තර නැති කරගෙනයි .
                                           හොඳට දැකලා පුරදු පාර දෙපැත්ත හොඳටම බල බල පියල් පාරට අඩිය තිබ්බේ හෙට ඉදන් පටන් ගන්න ජීවිතේ නිසා මොන වගේ වෙනසක් ඇතිවෙයිද කියන ප්‍රශ්නේ හිතේතද කරගෙන . මං ගියොත් අම්මලාට මොනව වෙයිද ?  කල්පනාව වැඩි කමට දෙතුන් වතාවක්ම තිරුවානා ගල් වලට කකුලත් කැපිලා ගියා. මොන තරං හිත තද කරං ආවත් ගේ පේන මානෙදි පියල්ට කඳුලු හිර කරලා තියාගන්න පුලුවන් උනේ නෑ .
                                  හිතේ දුක වැඩි උනේ පිලිකන්නට වෙලා කොස් ගෙඩියක මදුලු ගලව ගලව හිටපු අම්මගේ දාඩිය පිරුණ මූණ දැක්කාම. කොන්ඩේ අවුල් වෙලා කකුල් පැලිලා , කළු‍ත් වෙලා ........ තාත්තා නැති මාසෙට අම්මා අවුරුදු දහයකින් වයස ගිහිං .
" අම්මේ " මොන තරං වැඩ තිබුනත් තමංගේ පුතාගේ බිදිලා ගියපු ස්වරය අඳුන ගන්න අම්මට බැරි උනේ නෑ . කිසිම අම්මෙකුට ඒක බැරි වෙන්නෙත් නෑ . 
" පුතේ " අම්මගේ මූණ අනුකම්පාවෙන් වගේම පුදුමෙනුත් පිරිලා තිබුනේ හේතුවක් නැතුව ඇස් රතු කරන් ඉන්න පවුලේ බඩ පිස්සව දැකලා .
" දවල්ට කොස්ද ? " 
" හ්ම් ......... පහල වත්තේ තිබුනේ ........ රෑටත් පිරිමහ ගන්න පුලුවන් වෙයි "
" දෙයක් කියන්න තියෙනවා "
" තේරුනා ‍පුතේ !!!!!! ඒත් කිව්වේ නෑනේ තාම " අම්මා කිව්වේ ‍කාලෙකට පස්සේ ලාවට හිනාවෙන ගමන් .
" හාමුදුරුවෝ කියනවා මට ගමෙන්  යන්නලු "
" මොනවා ........ අර උඹ මොන වැරද්ද කලාටද ? ගමෙන් එලවන්න හදන්නේ "
" නෑ නෑ !!!!! රන්තැටිය පිරිවෙනට ගිහින් ඉගෙන ගන්නලු , හාමුදුරුවෝ කථා කරලා දෙන්නං ලු ,  දිසාපති කෙනෙක් වෙලා වරෙං කියලත් කිව්වා ."
 අම්මගේ ඇස් දෙකට කඳුලු පිරිලා එන්න තත්පර දෙකක්වත් ගියේනෑ .....කොහොල්ල අත්දෙකෙන්ම පියල්ගේ ඔළුව අල්ලගෙන ඉම්බා . 
" හාමුදුරුවෝ බුදු වෙන් ඕනේ මේ කරන්න යන කුසලෙ බලෙන් . මයේ පුතේ උඹ යන්න ඔනේ !!!!! ගිහින් තාත්තා ආසාවෙන් හිටපු ඒ දේ කරපං පුතේ , උඹට වරදින්නේ නෑ"
" ඒත් අම්මේ මං ගියෝත් අම්මලා ............."
" අපිට මොකද්ද .......... උඹට අපිව බලන්න එන්නත් බැරියෑ........ මේ ඉනන විදිහටම ඉන්න  බැරියෑ " අම්මගේ ඇස් දිලිසෙන්නේ හදිස්සියේම ලැබුන සතුටුදායක ආරංචිය නිසා . .........
" එත් ........ " 
" හිතන්න එපා මයේ පුතේ .......... උඹ ලොකු මහත්තයෙක් උනාම කාටද ආඩම්බර ......... මට නේද !!!! පලයං පුතේ ...... කවදද එන්න කිව්වේ හාමුදුරුවෝ ........."
" හෙට "




විප්ලව වාදියෙකුගේ ආදරය  - සිව්වන් දිගහැරුම
වි‍ජේවීර හමුවීම හා රෝසමලට පණ දීම ........... තවත් දෙදිනකින් බලාපොරොත්තු වන්න